نوجواني و جواني من و بسياري همنسلان من رنگ و بوي ترانه‌ها و تصنيفهاي «فرهاد» را دارد. خواننده‌اي كه گذشته از صداي گرم و دلنشين‌اش چه در انتخاب كارهايي كه مي‌خواند و چه در رفتار و سلوكش راهي ديگر برگزيد. راهي كه گرچه به عزلت و تنهايي انجاميد، ارج او را در چشم ما ‌افزود و ياد و كار او را ماندني كرد.

اواسط دهه‌ي 90 ميلادي فرهاد پس از سكوتي اجباري و طولاني در چند شهر اروپايي و از جمله در هانوفر به اجراي كنسرت پرداخت؛ فرصتي كوتاه كه هم وسيله‌ي شنيدن و لذت بردن از صداي او شد و هم اسباب ديدن خواننده‌اي كه متانت غريبش كمتر از ترانه‌هايي كه مي‌خواند جذاب نبود.

فرهاد هست و مي‌ماند؛ در خانه‌هايمان، در يادهايمان و حتا در خلوتها و زمزمه‌هايمان؛ جزيي از گذشته‌ي ماست كه تا حالها و حالهاي آينده با ما خواهد بود؛ حالهايي كه حالت از صداي او مي‌گيرند و ما را وامدار او مي‌كنند.

يادش به خير!

هانوفر سپتامبر 2002

سایت اینترنتی فرهاد مهراد
http://www.farhadmehrad.com/